Meditatie Psalm 139
11-10-2012
HEER, u kent mij, u doorgrondt mij,
u weet het als ik zit of sta,
u doorziet van verre mijn gedachten.
Ga ik op weg of rust ik uit, u merkt het op,
met al mijn wegen bent u vertrouwd.
Weer kom ik bij Psalm 139. Waarom? Omdat mensen mij vragen die psalm te lezen als ik bij hun ziekbed zit. Of als zij een tekst moeten kiezen bij afscheid en verdriet. Maar ook bij vreugde, zoals Huwelijk of de Doop van een kind. Want ja, deze psalm is een lied van verwondering en ontroering.
Onderkoeld als wij mensen soms door het leven gaan: deze psalm, dit lied, zet je in vuur en vlam.
Eindelijk komt er eens iemand met zijn woorden dicht bij mij! ‘Je wilt iets zeggen: ik weet het al!’
Wat een verademing, wat een rust. Ik hoef niets meer te bewijzen. Ik mag alleen maar zijn wie ik ben. Ik kan ook alles loslaten wat mij benauwd. Nee, ik moet niet wegvluchten van de dingen die op mijn pad komen en ‘gedaan moeten worden’……maar dat alles komt in een ander licht te staan als ik lees: ‘de nacht zal oplichten als de dag, het duister helder zijn als het licht’.
Dit is een psalmlied dat mij optilt uit zwaarmoedigheid en zorgen om het bestaan van alle dag!
Ik kan het aan omdat ik weet: waar wij ook dwalen en geen richting meer hebben: ’daar zal Uw hand mij leiden, Uw rechterhand mij vasthouden.’ Deze psalm gaat zo diep met ons mee, dat als het leven ondraaglijk wordt en mijn verstand verbijsterd raakt, God die mij lief heeft, met mij afdaalt en mij niet verlaat.
“Ben jij, mijn lieve God, zo zelveloos in mij aanwezig – dat je het zuchten en kreunen hoort dat ik zelf niet kan horen?
Ik wil u bedanken daarvoor!â€
Wat een heerlijke vreugde: ik ben die ik ben, omdat ik gekend ben en mijzelf mag leven!
Ds. Pieter Masmeijer